კა­მე­ლია მა­რადმწვა­ნე ხე­ე­ბი­სა და ბუჩ­ქე­ბის გვა­რია ჩა­ი­სებრთა ოჯა­ხი­დან. მისი 80-ზე მეტი სა­ხე­ო­ბა აზი­ის ტრო­პი­კებ­სა და სუბტ­რო­პი­კებ­შია გავ­რცე­ლე­ბუ­ლი. ია­პო­ნუ­რი კა­მე­ლია და მისი ჰიბ­რი­დუ­ლი ფორ­მე­ბი მოჰ­ყავთ ოთა­ხებ­სა და ორან­ჟე­რე­ებ­ში, კავ­კა­სი­ა­ში კი ღია გრუნ­ტშიც.

ჩი­ნუ­რი კა­მე­ლი­ის ანუ ჩაის ბუჩ­ქის ნორ­ჩი ყლორ­ტე­ბის­გან ჩაის ამ­ზა­დე­ბენ, ასე­ვე მზად­დე­ბა ეთე­რო­ვა­ნი ზეთი. ძი­რი­თა­დად დე­კო­რა­ტი­უ­ლი მცე­ნა­რეა. მა­სობ­რი­ვად სა­ქარ­თვე­ლოს შავი ზღვის სა­ნა­პი­რო­ზე ბა­ღებ­სა და პარ­კებ­შია მო­შე­ნე­ბუ­ლი.

ეს მცე­ნა­რე ფუნ­და­მენ­ტუ­რად ქარ­თველ­მა მეც­ნი­ერ­მა ქალ­მა ნუნუ ჯინ­ჭა­რა­ძემ შე­ის­წავ­ლა, რო­მე­ლიც აგ­რო­ნო­მი, სუბტ­რო­პი­კო­სი გახ­ლდათ.
ის წლე­ბის გან­მავ­ლო­ბა­ში ბა­თუ­მის ბო­ტა­ნი­კუ­რი ბა­ღის სე­ლექ­ცი­ის გან­ყო­ფი­ლე­ბა­ში მეც­ნი­ერ მუ­შა­კად მუ­შა­ობ­და. ერთხე­ლაც კა­მე­ლი­ით და­ინ­ტე­რეს­და და ამ მცე­ნა­რის შეს­წავ­ლას თუ სე­ლექ­ცი­ას 35 წე­ლი­წა­დი შე­ა­ლია.

ნუნუ ჯინ­ჭა­რა­ძე სამ­წუ­ხა­როდ, ერთი წლის წინ 100 წლის ასაკ­ში გარ­და­იც­ვა­ლა, მაგ­რამ ბო­ლომ­დე თა­ვის საყ­ვა­რელ საქ­მეს ემ­სა­ხუ­რე­ბო­და.
“მა­შინ კა­მე­ლი­ა­ზე მა­სა­ლა თით­ქმის არ არ­სე­ბობ­და. ჯი­შე­ბი იყო, მაგ­რამ სა­ხე­ლე­ბი არ ჰქონ­დათ დად­გე­ნი­ლი. ამი­ტომ ბა­ღის დი­რექ­ტორ­თან ერ­თად გა­დავ­წყვი­ტეთ, კა­მე­ლია ყო­ფი­ლი­ყო ჩემი სა­მუ­შაო თემა. მუ­შა­ო­ბა­ში, უცხო­უ­რი ლი­ტე­რა­ტუ­რის გა­მო­წე­რა­ში, სა­უ­კე­თე­სო ბიბ­ლი­ო­თე­კა­რი, ვე­რო­ნი­კა ველ­გე­ი­მი მეხ­მა­რე­ბო­და. შე­დე­გად, ამ მცე­ნა­რით ნელ-ნელა და­ინ­ტე­რეს­დნენ, ფა­სიც ჰქონ­და და მო­თხოვ­ნაც იყო. ყო­ფილ საბ­ჭო­თა სივ­რცე­ში (მოს­კო­ვი, ალმა-ათა, ტაშ­კენ­ტი) არ­სე­ბუ­ლი ბო­ტა­ნი­კუ­რი ბა­ღე­ბი ყი­დუ­ლობ­დნენ და მათ­თვი­საც ვამ­რავ­ლებ­დი,“ - ჰყვე­ბო­და წლე­ბის წინ ჩვენ­თან ინ­ტერ­ვი­უ­ში ენერ­გი­უ­ლი და საქ­მე­ზე შეყ­ვა­რე­ბუ­ლი ქალ­ბა­ტო­ნი, რო­მელ­მაც კა­მე­ლი­ის 80-მდე ჯიში შე­ის­წავ­ლა და და­ა­მუ­შა­ვა. ამა­სო­ბა­ში კი ამ მცე­ნა­რემ თავი უზო­მოდ შე­აყ­ვა­რა. განაგრძეთ კითხვა