სენტიმენტალური, თანამგრძნობი, მორცხვი და ზოგჯერ დაუცველიც კი - ასე ჩანან კორეელები დრამებში მაყურებლის წინაშე. თუმცა, რეალურ ცხოვრებაში ასე სულაც არ არის. როგორები არიან სინამდვილეში სამხრეთ კორეის მაცხოვრებლები, როგორ ცხოვრობენ და რას აფასებენ... მოდით, ვნახოთ.

სამხრეთ კორეა თავდაჯერებულად იკავებს პირველ პოზიციებს მსოფლიო რეიტინგში ალკოჰოლის მოხმარების მხრივ. რაც არ უნდა უჩვეულოდ ჟღერდეს, ალკოჰოლური სასმელების, განსაკუთრებით სოჯუს, დალევა აქაური ტრადიციებისა და კულტურის ნაწილია. საღამოს რამდენიმე ქილა ძლიერი სასმელის დალევა დღის წესრიგია. და თითქმის ყველა სვამს გამონაკლისის გარეშე: ქალები, კაცები და ახალგაზრდები, რომლებმაც მიაღწიეს სრულწლოვანებას. აქ თრობა საერთოდ არ ითვლება ალკოჰოლიზმის ნიშნად, პირიქით, ეს მიუთითებს იმაზე, რომ ადამიანმა იცის, როგორ მოდუნდეს. სასმელზე უარი ადვილად აღიქმება, როგორც პირადი შეურაცხყოფა და უპატივცემულობა. ამიტომ, თუ გსურთ ორგანულად მოერგოთ კორეელების ჯგუფს, მოემზადეთ ბოლომდე დასალევად. თუმცა, არ დაგავიწყდეთ უთქმელი წესები: სხვებისთვის დაასხით, ჭიქა ორივე ხელით დაიჭირეთ, დალევისას გვერდზე მიბრუნდით, თუ უფროსი ზის თქვენს გვერდით. აქ ალკოჰოლი მთელი კულტურული და სოციალური რიტუალია და არა მხოლოდ ჭიქაში სასმელი.

სამხრეთ კორეაში ჭამაც ძალიან უყვართ, რაც მეტი, მით უკეთესი. უფრო მეტიც, აქ საკვები ხშირად ცხიმიანი და ცხარეა, მაშინაც კი, თუ თეფშზე მხოლოდ ბოსტნეული და ხორცია. ეს კულინარიული ჩვევა გვხვდება აზიის ბევრ ქვეყანაში, სადაც ცხელი, ნოტიო კლიმატია. ხშირად, უსაფრთხოების მიზნით, ადგილობრივები გულუხვად უმატებენ კერძებს სხვადასხვა სანელებელს და ჩილის წიწაკას, რადგან თვლიან, რომ ამ გზით მოწამვლის შანსი ნაკლებია და საკვები გაცილებით დიდხანს შეინარჩუნებს სიახლეს. კორეელები თვლიან, რომ ცხარე საკვები ხსნის დაღლილობას, აცოცხლებს ადამიანს და ცუდ განწყობას აშორებს. პოპულარულია მუკბანგი (საჭმლის ჭამის პროცესი პირდაპირ ეთერში მაყურებლების წინაშე) - ფორმატი, რომელსაც კარგი შემოსავალი მოაქვს კამერის წინ მღეჭავი ბლოგერებისთვის.

ამ ქვეყანაში თითქმის ყველა გატაცებულია სილამაზით, სქესისა და ასაკის მიუხედავად. აქ ისინი არა მხოლოდ კოსმეტიკასა და კანის მოვლის პროცედურებს აღმერთებენ, არამედ ყოყმანის გარეშე იკეთებენ ოპერაციას, ზოგჯერ კი რადიკალურად იცვლიან გარეგნობას. მამაკაცები და ქალები ამაყობენ პლასტიკური ოპერაციების რაოდენობით და სიამოვნებით უზიარებენ ერთმანეთს საუკეთესო ექიმების, კოსმეტოლოგების, სტილისტებისა და მასაჟის თერაპევტების კონტაქტებს. ამ ქვეყანაში გარეგნობა პირველ ადგილზეა; რაც უფრო მიმზიდველია ადამიანი, მით უფრო მაღალია მისი შანსი, მიიღოს პრესტიჟული სამსახური და გაიუმჯობესოს პირადი ცხოვრება. არავინ განსჯის, გადაწყვეტს თუ არა ბიჭი ან გოგო ოპერაციას, რადგან ასეთ საკითხებზე ოჯახში ადრეული ასაკიდანვე საუბრობენ. გარდა ამისა, ქვეყანას აქვს ნამდვილი სილამაზის ინდუსტრია მსოფლიო დონის კლინიკებით, სადაც ყოველწლიურად ასობით ათასი "სამედიცინო ტურისტი" ჩადის. კორეელების უმეტესობისთვის გარეგნობაში ინვესტირება მნიშვნელოვანი წვლილია მომავლისთვის, განათლებასთან ან კარიერასთან ერთად.

აქ არ არის მიღებული გრძნობების გამოხატვა, განსაკუთრებით საზოგადოებრივ ადგილებში და უფროსების თანდასწრებით. ახალგაზრდები ცდილობენ ყველას წინაშე არ ჩაეხუტონ ან არ აკოცონ ერთმანეთს. თუმცა, ხელჩაკიდებული სიარული საკმაოდ მისაღებია. საზოგადოებრივ ტრანსპორტში, კაფეებსა და სავაჭრო ცენტრებში ხშირად შეგიძლიათ ნახოთ ბანერები შეყვარებულებისთვის შეხსენებებით: როგორ მოიქცნენ, რა არ უნდა გააკეთონ და რატომ. თუმცა, საღამოს და ღამის დადგომასთან ერთად ყველაფერი იცვლება, როგორც კი ბავშვები იძინებენ და მოხუცები სახლში მიდიან, ახალგაზრდები თავისუფლებას აძლევენ თავიანთ გრძნობებს.
თუმცა, თანაგრძნობის გამოხატვის გარდა, ყველას თვალწინ საქმეების მოგვარებაც არ არის მიღებული. ყვირილი, ჩხუბი შესაძლოა ჯარიმებით ან პოლიციის მიერ დაკავებითაც დასრულდეს. აქ უპირველეს ყოვლისა ფასდება თავშეკავება.

კორეელები ნამდვილად აფასებენ და უყვართ უცხოელი ტურისტები, პატივისცემით ეპყრობიან მათ, იღიმიან და ყოველთვის მზად არიან დაგეხმარონ ნებისმიერ სიტუაციაში: კაფეში გეტყვიან, როგორ მიირთვათ კიმჩი სწორად და შეუძლიათ სწორ ადგილასაც კი წაგიყვანონ. თუმცა, ყველაფერი იცვლება, როგორც კი ვიზიტორი გადაწყვეტს ქვეყანაში დიდი ხნით დარჩენას. სირთულეები თითქმის მაშინვე ჩნდება და ეს მხოლოდ ყოველდღიურ ცხოვრებას არ ეხება. პირველ რიგში, მთავარ როლს მენტალიტეტის სხვაობა ასრულებს. ბევრი რამ უთქმელ წესებზეა დაფუძნებული. ხშირად ეს უცხოელებს აწუხებთ, რადგან მაშინაც კი, როდესაც ისინი ცდილობენ მათ დაცვას, უნებლიეთ "წაბორძიკდებიან" წვრილმანებზე. მეორეც, არსებობს ენობრივი ბარიერი. ინგლისური ენის ელემენტარული ცოდნა საკმარისი არ არის და კორეულის კარგი ცოდნაც კი ყოველთვის არ ხსნის კარს.
მესამე, ადგილობრივებისთვის, ყველა ახალმოსულია, მაშინაც კი, თუ ის ათასჯერ კარგი, კულტურული და მეგობრულია, ის მაინც აუტსაიდერად რჩება. ეს შეიძლება გამოვლინდეს როგორც სამუშაო გარემოში, ასევე ყოველდღიურ ცხოვრებაში: სამუშაო ადგილზე უნდობლობიდან მეგობრობაში დისტანცირებამდე. მაშინაც კი, თუ გეჩვენებათ, რომ წარმატებით შეუერთდით გუნდს და მეგობრები გაიჩინეთ, ხშირად ეს მხოლოდ თავაზიანობაა. და საქმე საერთოდ არ ეხება მტრობას, არამედ კულტურულ დამოკიდებულებას: ნამდვილი "ჩვენიანი" არის ის, ვინც დაიბადა და გაიზარდა კორეაში, რომელიც ბავშვობიდან პატივს სცემს ტრადიციებს, ენას და სოციალურ ნორმებს.