მხატ­ვარ­სა და არ­ქი­ტექ­ტორ-დი­ზა­ი­ნერ ლე­ლი შევ­ჩენ­კოს ჩვე­ნი მკითხ­ვე­ლი უკ­ვე იც­ნობს. ბი­ნე­ბი­სა და ოფი­სე­ბის, აგა­რა­კე­ბი­სა და კლი­ნი­კე­ბის ინ­ტე­რი­ე­რის დი­ზა­ინ­ზე ლე­ლი წლე­ბია მუ­შა­ობს. მის მი­ერ შექ­მ­ნი­ლი ყვე­ლა სივ­რ­ცე დახ­ვე­წი­ლი და უნი­კა­ლუ­რია. პირ­ველ რიგ­ში იმი­ტომ, რომ ის უპირ­ვე­ლე­სად დამ­კ­ვე­თის ცხოვ­რე­ბის წესს, სურ­ვი­ლებს და ჩვე­ვებს ით­ვა­ლის­წი­ნებს და კონ­კ­რე­ტუ­ლად მის შე­სა­ფე­რის დი­ზა­ინს ქმნის, ეს კი დი­დი იშ­ვი­ა­თო­ბაა დღე­ვან­დელ რე­ა­ლო­ბა­ში, რო­ცა ბი­ნე­ბი მე­ტის­მე­ტად და­ემ­ს­გავ­სა ერ­თ­მა­ნეთს. ლე­ლი ახ­ლაც ჩარ­თუ­ლია რამ­დე­ნი­მე პრო­ექ­ტ­ში, რომ­ლე­ბიც მის­თ­ვის ერ­თ­ნა­ი­რად სა­პა­სუ­ხის­მ­გებ­ლო და სა­ინ­ტე­რე­სოა. გან­სა­კუთ­რე­ბით უნ­და აღი­ნიშ­ნოს ქი­რურ­გი­ის ეროვ­ნუ­ლი ცენ­ტ­რის ონ­კო­ლო­გი­უ­რი გან­ყო­ფი­ლე­ბა, რომ­ლის სრულ­ყო­ფა­ზეც მუ­შა­ობს და რო­გორც ამ­ბობს, გა­და­ი­კითხა უამ­რა­ვი ლი­ტე­რა­ტუ­რა, უყუ­რა ფილ­მებს და მხო­ლოდ ამის შემ­დეგ შე­უდ­გა "ში­ნა­უ­რი" სივ­რ­ცის შექ­მ­ნას მათ­თ­ვის, ვინც იქ არც ისე მცი­რე დრო უნ­და გა­ა­ტა­როს.

ლე­ლის შინ, მის სა­მუ­შაო გა­რე­მო­ში ვეს­ტუმ­რეთ და ახალ პრო­ექ­ტებ­ზე, დი­ზა­ი­ნის თა­ვი­სე­ბუ­რე­ბებ­სა და ხარ­ვე­ზებ­ზეც ვე­სა­უბ­რეთ.



- ლე­ლი, და­ვიწყოთ იმით, რომ თქვენ კარ­გი მხატ­ვა­რიც ხართ და სა­ინ­ტე­რე­სოა, რამ­დე­ნად აუცი­ლე­ბე­ლია, დი­ზა­ი­ნე­რი ხა­ტავ­დეს?

- რე­ა­ლუ­რად ვარ არ­ქი­ტექ­ტორ-დი­ზა­ი­ნე­რი და ვსწავ­ლობ­დი სამ­ხატ­ვ­რო აკა­დე­მი­ა­ში, ვისწავლე თე­ატ­რის მხატ­ვ­რო­ბაც. ვსწავლობდით ფერ­წე­რას, ვა­კე­თებ­დით მა­კე­ტებს, დე­კო­რა­ცი­ებს, პა­ნო­ებს, ვმუ­შა­ობ­დით თე­ატ­რებ­ში. ეს გა­მოც­დი­ლე­ბა, თა­ვის­თა­ვად, ძა­ლი­ან გა­მო­მად­გა. მე­რე ფსი­ქო­ლო­გი­ა­სა და არ­ტ­თე­რა­პი­ა­შიც ჩა­ვერ­თე... აუცი­ლე­ბე­ლია თუ არა, რომ დი­ზა­ი­ნე­რი ხა­ტავ­დეს, ნამ­დ­ვი­ლად ვერ გეტყ­ვით, მაგ­რამ რაც მე­ტი წყა­რო გაქვს ინ­ს­პი­რა­ცი­ის, მით უკე­თე­სია და უფ­რო ორი­გი­ნა­ლუ­რიც გა­მოგ­დის ნაშ­რო­მი.

- ბო­ლო დროს ხში­რად გვხვდე­ბა დი­ზა­ი­ნე­რე­ბის ნა­მუ­შევ­რე­ბი, რომ­ლე­ბიც ძა­ლი­ან ჰგავს ერ­თ­მა­ნეთს... თქვენს ნა­მუ­შევ­რებ­ზე ამას ვერ ვიტყ­ვით...

- მეც თვალ­ში მხვდე­ბა ეს ყვე­ლა­ფე­რი... თა­ნა­მედ­რო­ვე სტი­ლი კი შე­მო­ვი­და, მაგ­რამ ისევ გამასობრივებისკენ მივ­დი­ვართ თით­ქოს. ხა­ლი­ჩე­ბი რომ იყო მო­და­ში, ის დრო მახ­სენ­დე­ბა... ჩემს კო­ლე­გებ­თან ხში­რად ვსა­უბ­რობ იმა­ზე, რომ აუცი­ლე­ბე­ლია, დი­ზა­ი­ნე­რებ­მა აქ­ტი­უ­რი მო­ნა­წი­ლე­ო­ბა მი­ი­ღონ ვორ­ქ­შო­ფებ­ში, კონ­კურ­სებ­ში, რაც მსოფ­ლ­მ­ხედ­ვე­ლო­ბის გა­ფარ­თო­ე­ბა­სა და გან­ვი­თა­რე­ბა­ში და­ეხ­მა­რე­ბათ. ეს კი არ ხდე­ბა... ხში­რად კო­ლე­გე­ბი თა­ვი­ან­თი მე­თო­დე­ბის შე­სა­ხე­ბაც არ სა­უბ­რო­ბენ. ასეთ მიდ­გო­მას არ მი­ვე­სალ­მე­ბი - ერ­თ­მა­ნეთს უნ­და გა­ვუ­ზი­ა­როთ გა­მოც­დი­ლე­ბა. უცხო­ელ დი­ზა­ი­ნე­რებს რომ და­ვაკ­ვირ­დეთ, გახ­ს­ნი­ლე­ბი არი­ან ინ­ფორ­მა­ცი­ის გაც­ვ­ლის თვალ­საზ­რი­სით. მათ გაც­ნო­ბი­ე­რე­ბუ­ლი აქვთ, რომ ასე­თი მიდ­გო­მით სა­ერ­თო დო­ნე მაღ­ლ­დე­ბა და ვი­თარ­დე­ბი­ან. ხში­რად ვა­ტა­რებ მას­ტერ­კ­ლასს. ზოგ­ჯერ სო­ცი­ა­ლურ ქსელ­შიც ვაქ­ვეყ­ნებ ამა თუ იმ სა­ინ­ტე­რე­სო ინ­ფორ­მა­ცი­ას ინ­ტე­რი­ე­რის დი­ზა­ინ­ზე.



- დი­ზა­ი­ნის შექ­მ­ნი­სას რამ­დე­ნად ით­ვა­ლის­წი­ნებთ მო­დას?

- მო­დას რაც შე­ე­ხე­ბა, ჩემ­თ­ვის უფ­რო მნიშ­ვ­ნე­ლო­ვა­ნია, მუ­შა­ო­ბი­სას თა­ვი­დან ბო­ლო­მე და­ცუ­ლი იყოს სტი­ლი. ამ გა­გე­ბით კლა­სი­კაც მი­სა­ღე­ბია ჩემ­თ­ვის, ლოფ­ტიც, მი­ნი­მა­ლიზ­მიც. ბი­ნებ­ში უფ­რო მი­ნი­მა­ლიზ­მი, მო­დერ­ნი გა­მო­ი­ყე­ნე­ბა, ლოფ­ტის შემ­თხ­ვე­ვაც გვქო­ნია, თუმ­ცა ვცდი­ლობ, უფ­რო შე­ვარ­ბი­ლო, რად­გან ლოფ­ტი სახ­ლ­ში ცო­ტა მძი­მეა, სა­მა­გი­ე­როდ კარ­გია სა­ო­ფი­სე სივ­რ­ცის­თ­ვის. მი­სი წარ­მო­შო­ბის ის­ტო­რი­ა­საც თუ გა­ვით­ვა­ლის­წი­ნებთ, რე­ა­ლუ­რად, ლოფ­ტის სივ­რ­ცე­ში რომ იცხოვ­როს ადა­მი­ან­მა, თვი­თო­ნაც ისე­თი ტი­პა­ჟი უნ­და იყოს... რო­ცა ადა­მი­ა­ნი მე­უბ­ნე­ბა, რომ ამ სტილ­ში უნ­და ბი­ნის მოწყო­ბა, რად­გან ეს მო­დუ­რია, აუცი­ლებ­ლად ვარ­კ­ვევ, რა­ტომ უნ­და... მე­რე ვხვდე­ბი, რომ ეს ადა­მი­ა­ნი ამ სივ­რ­ცე­ში ვერ იცხოვ­რებს. შე­იძ­ლე­ბა ით­ქ­ვას, რომ ზოგ­ჯერ ადა­მი­ა­ნე­ბი მო­დუ­რო­ბის პრინ­ცი­პი­დან ირ­ჩე­ვენ სტილს და არა სა­კუ­თა­რი ხა­სი­ა­თის მი­ხედ­ვით, რა­საც მე ვე­წი­ნა­აღ­მ­დე­გე­ბი. იმი­ტომ, რომ რა­ღაც სტი­ლი მო­დი­დან მა­ლე გადა­დის და სივ­რ­ცეს ტან­საც­მე­ლი­ვით ვერ გა­მოც­ვ­ლი. მა­გა­ლი­თად, ჩემს სახ­ლ­ში მარ­ტო რომ ვცხოვ­რობ­დე, აქა­უ­რო­ბას ჩემ­ზე მო­ვირ­გებ­დი, მაგ­რამ აქ ვით­ვა­ლის­წი­ნებ მშობ­ლე­ბის ფსი­ქო­ტიპს. ამი­ტომ ცალ­კე მო­დას არ ვა­ღი­ა­რებ. სტი­ლი და ადა­მი­ა­ნის ფსი­ქო­ტი­პი ერ­თ­მა­ნეთ­თან ტან­დემ­ში უნ­და იყოს.

- რამ­დე­ნად იოლია, მო­ერ­გო დამ­კ­ვე­თის სურ­ვი­ლებს და პრე­ტენ­ზი­ებს?

- ახ­ლა უკ­ვე შე­ვი­მუ­შა­ვე ჩე­მი კითხ­ვა­რი, რო­მე­ლიც ფსი­ქო­ლო­გე­ბის კვლე­ვებ­ზე დაყ­რ­დ­ნო­ბი­თაა შექ­მ­ნი­ლი, უცხო­უ­რი პრაქ­ტი­კი­სა და ჩე­მი პრაქ­ტი­კუ­ლი სა­მუ­შა­ოს ნა­ზა­ვი. ამ კითხ­ვე­ბის მეშ­ვე­ო­ბით ვი­გებ, რო­მე­ლი ფე­რია ადა­მი­ა­ნის­თ­ვის პრაქ­ტი­კუ­ლი, რო­გორ ცხოვ­რობს, სტუმ­რებს რო­გორ უმას­პინ­ძ­ლ­დე­ბა. არის ისე­თი ოჯა­ხე­ბი, სა­დაც დი­დი მა­გი­და და სკა­მე­ბი აუცი­ლე­ბე­ლი პი­რო­ბაა, ზოგს პა­ტა­რა ჟურ­ნა­ლე­ბის მა­გი­დაც ჰყოფ­ნის. არის ოჯა­ხე­ბი, სა­დაც წიგ­ნე­ბია პრი­ო­რი­ტე­ტუ­ლი და შე­სა­ბა­მი­სად ბიბ­ლი­ო­თე­კა უნ­და იყოს დი­დი. ერ­თი სიტყ­ვით, პირ­ველ რიგ­ში ვეც­ნო­ბი ადა­მი­ანს, რა ფსი­ქო­ტი­პის არის და მე­რე ვარ­ჩევ გა­რე­მოს. რაც უფ­რო მე­ტი გა­მოც­დი­ლე­ბა მიგ­როვ­დე­ბა ამ მხრივ, მით ნაკ­ლე­ბი დე­ბა­ტე­ბი მი­დის ჩემ­სა და დამ­კ­ვეთს შო­რის. თუმ­ცა არის შემ­თხ­ვე­ვე­ბი, რო­ცა არც ავ­ტო­რი­ტე­ტია ადა­მი­ა­ნის­თის გა­დამ­წყ­ვე­ტი და არც გა­მოც­დი­ლე­ბა, რად­გან თვი­თონ არ არის ჩა­მო­ყა­ლი­ბე­ბუ­ლი, რა სა­ხის ცვლი­ლე­ბე­ბი უნ­და. ასეთ დროს რა­ღაც ეტაპ­ზე ვწყვეტ დამ­კ­ვეთ­თან ურ­თი­ერ­თო­ბას. ვის­თა­ნაც ვმუ­შა­ობ - კომ­პა­ნია იქ­ნე­ბა, ორ­გა­ნი­ზა­ცია თუ რო­მე­ლი­მე კონ­კ­რე­ტუ­ლი ოჯა­ხი, დიდ ყუ­რადღე­ბას ვაქ­ცევ მათ­და­მი ჩემს გან­წყო­ბას, შე­იძ­ლე­ბა ეს არა­მარ­კე­ტინ­გუ­ლად ჟღერ­დეს და ბიზ­ნე­სის კუთხით არა­მომ­გე­ბი­ა­ნი იყოს, მაგ­რამ მე ასე ვარ.



- ბევ­რი თვლის, რომ დი­ზა­ი­ნე­რის და­ქი­რა­ვე­ბა ზედ­მე­ტი ფუ­ლის ხარ­ჯ­ვაა და სივ­რ­ცის მო­საწყო­ბად სხვა უამ­რა­ვი სა­შუ­ა­ლე­ბის გა­მო­ყე­ნე­ბა შე­იძ­ლე­ბა...

- ამბობენ, რომ პუ­რი მე­პუ­რემ უნ­და გა­მო­აცხოს. იმა­საც ამ­ბობ­დ­ნენ, რა სა­ჭი­როა არ­ქი­ტექ­ტო­რიო და შე­დე­გი სა­ხე­ზე გვაქვს, ქა­ლა­ქი ქა­ლაქს აღარ ჰგავს... ამი­ტო­მაც ყვე­ლამ თა­ვი­სი საქ­მე უნ­და აკე­თოს... მეს­მის, შე­იძ­ლე­ბა ნი­ჭი­ე­რი იყო, კარ­გი გე­მოვ­ნე­ბაც გქონ­დეს. ეს გა­მო­გად­გე­ბა დი­ზა­ი­ნერ­თან ურ­თი­ერ­თო­ბი­სას, მაგ­რამ ყვე­ლაფ­რის მცოდ­ნე ვერ იქ­ნე­ბი. მა­გა­ლი­თად, რო­ცა ობი­ექ­ტ­ზე ვარ და ვა­ხორ­ცი­ე­ლებ მო­ნი­ტო­რინგს, რო­გორ სრულ­დე­ბა სა­მუ­შაო, ამის­თ­ვის ჯერ საქ­მე­თა მწარ­მო­ე­ბელ­თან ("პრა­რაბ­თან") მივ­დი­ვარ და ერ­თ­მა­ნეთს ვუ­მოწ­მებთ შეს­რუ­ლე­ბულ სა­მუ­შა­ოს. ბუ­ნებ­რი­ვია, მის კომ­პე­ტენ­ცია­ში არ ვე­რე­ვი, უბ­რა­ლოდ ვე­კითხე­ბი - "ა­სე ხომ არ აჯო­ბებ­და?" თუ და­მაკ­მა­ყო­ფი­ლე­ბელ პა­სუხს ვერ ვი­ღებ, მე­რე ვე­უბ­ნე­ბი, რომ სხვა ობი­ექ­ტ­ზე ეს სხვა­ნა­ი­რად, სხვა ტექ­ნი­კით გა­მი­კე­თეს. ასე თუ არ მოხ­და თა­ნამ­შ­რომ­ლო­ბა მათ­თან, ვინც საქ­მე იცის, სა­ბო­ლოო ჯამ­ში თქვე­ნი სახ­ლი უგე­მოვ­ნოდ ჩაც­მულ-მო­კაზ­მულ ლა­მაზ ქალ­ბა­ტონს და­ემ­ს­გავ­სე­ბა, უკ­ვე დას­რუ­ლე­ბუ­ლი სა­მუ­შა­ოს გა­მოს­წო­რე­ბა კი რთუ­ლი იქ­ნე­ბა.



მე, რო­გორც დი­ზა­ი­ნე­რი და არ­ქი­ტექ­ტო­რი, რო­ცა პრო­ექ­ტ­ზე მუ­შა­ო­ბას ვიწყებ, ისე­თი შეგ­რ­ძ­ნე­ბა მაქვს, თით­ქოს პირ­ვე­ლად ვე­ხე­ბი ამ საქ­მეს და ახ­ლა ვსწავ­ლობ ნა­ბი­ჯე­ბის გა­დად­გ­მას. ამას იმი­ტომ ვამ­ბობ, რომ საქ­მის კე­თე­ბი­სას ძა­ლი­ან ბევრ დე­ტალ­ზე და ნი­უ­ან­ს­ზეა ყუ­რადღე­ბა მი­საქ­ცე­ვი. ყვე­ლა პრო­ექ­ტის წინ ვსწავ­ლობ მა­სა­ლას, ვე­ძებ ინ­ტერ­ნეტ­ში, ვკითხუ­ლობ წიგ­ნებს. სხვა­თა შო­რის, ასეთ და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა­საც აკა­დე­მი­ი­დან შე­ვეჩ­ვიე, სა­დაც დი­დი კო­რი­ფე­ე­ბი მას­წავ­ლიდნენ. ერ­თხელ გო­გი ალექ­სი-მეს­ხიშ­ვილ­მა თქვა ასე­თი ფრა­ზა, ყვე­ლა სცე­ნოგ­რა­ფი­ის წინ მაქვს შეგ­რ­ძ­ნე­ბა, რომ არა­ფე­რი ვი­ციო (სხვა­თა შო­რის ეს ერთ-ერ­თი თვით­კ­მა­ყო­ფი­ლი სტუ­დენ­ტის გა­სა­გო­ნად თქვა). იგი­ვე მო­მენ­ტია ჩვენს შემ­თხ­ვე­ვა­ში, თუმცა არ უნ­და შე­გე­შინ­დეს და უნ­და გა­რის­კო. მე არ ვარ ზედ­მე­ტი კლი­შე­ე­ბი­სა და სტე­რე­ო­ტი­პე­ბის მომხ­რე, მაგ­რამ არც იმას ვიტყ­ვი, რომ ყვე­ლა­ფე­რი ვი­ცი. რაც უფ­რო მრა­ვა­ლი კუთხი­დან შე­ხე­დავ საქ­მეს, მით უფ­რო კარ­გად გა­ა­კე­თებ.

- რა მოთხოვ­ნე­ბი და მიდ­გო­მე­ბია ახ­ლა დამ­კ­ვე­თე­ბის მხრი­დან?

- ძა­ლი­ან შე­იც­ვა­ლა კარ­გის­კენ. თუნ­დაც ორ­გა­ნი­ზა­ცი­ე­ბი ავი­ღოთ, უკ­ვე თვლი­ან, რომ დი­ზა­ი­ნე­რის და­ქი­რა­ვე­ბა სა­ჭი­როა. ოფი­სე­ბის, კლი­ნი­კე­ბის მი­მართ შე­იც­ვა­ლა და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა, თუნ­დაც ბო­ლო ოთხი წლის გან­მავ­ლო­ბა­ში. ჩე­მი დამ­კ­ვე­თე­ბის, მე­გობ­რე­ბის მოთხოვ­ნე­ბი­სა და სტი­ლის­გან გა­მომ­დი­ნა­რე ვხვდე­ბი, რომ თან­და­თან ვვი­თარ­დე­ბით. თუმ­ცა სხვა რის­კის ქვე­შაც ვდგა­ვართ - არის რამ­დე­ნი­მე სტი­ლი, რო­მე­ლიც ჰი­პერმო­დუ­რია, ჰი­პერაქ­ტუ­ა­ლუ­რია და გა­უც­ნო­ბი­ე­რებ­ლად ხდე­ბა ამის მო­წო­ნე­ბა, ამი­სი რის­კიც არ­სე­ბობს. გე­მოვ­ნე­ბი­ა­ნი სახ­ლე­ბი კეთ­დე­ბა, მაგ­რამ ძა­ლინ ბევ­რი მიმ­ს­გავ­სე­ბუ­ლია ერ­თ­მა­ნეთს. თუმ­ცა ცვლი­ლე­ბე­ბი ნამ­დ­ვი­ლად შე­სამ­ჩ­ნე­ვია.

- ბო­ლო დროს ფე­რებ­თან და­კავ­ში­რე­ბუ­ლი ექ­ს­პე­რი­მენ­ტე­ბიც უფ­რო აქ­ტუ­ა­ლუ­რია...

- მომ­წონს ფე­რა­დოვ­ნე­ბა, მაგ­რამ დი­დი სიფ­რ­თხი­ლეა სა­ჭი­რო... ძა­ლი­ან კარ­გია ღია სა­ლა­თის­ფე­რი, ყვი­თე­ლი, მაგ­რამ ყვე­ლა სივ­რ­ცე­ზე ამ ფე­რე­ბის მორ­გე­ბა არ შე­იძ­ლე­ბა, ვერც ყვე­ლა ტი­პის ადა­მი­ანს მო­ერ­გე­ბა. გა­სათ­ვა­ლის­წი­ნე­ბე­ლია აგ­რეთ­ვე, რა და­ნიშ­ნუ­ლე­ბის სივ­რ­ცეს ვგუ­ლის­ხ­მობთ. სე­რი­ო­ზულ ოფი­სებ­ში მი­უ­ღე­ბე­ლია მყვი­რა­ლა ფე­რე­ბი, რად­გან არა­სო­ლი­დუ­რო­ბის შეგ­რ­ძ­ნე­ბას იწ­ვევს. აქ­ვე მინ­და აღ­ვ­ნიშ­ნო ისიც, რომ უცხო­ე­ლი დი­ზა­ი­ნე­რე­ბის შემ­თხ­ვე­ვა­ში კარ­გად არის მო­წეს­რი­გე­ბუ­ლი დამ­კ­ვეთ­თან ურ­თი­ერ­თო­ბის ფორ­მე­ბი და ვა­დე­ბი. რაც არ მომ­წონს ქარ­თულ სივ­რ­ცე­ში, ეს არის დროის მი­მართ არას­წო­რი და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა. ჩვენ­თან ჰგო­ნი­ათ, რომ თუ დი­ზა­ი­ნერს და­ი­ქი­რა­ვე­ბენ, რე­მონ­ტის­თ­ვის სა­ჭი­რო დრო შე­უ­მოკ­ლ­დე­ბათ. ბუ­ნებ­რი­ვია, ასე არ არის, რად­გან ქარ­თუ­ლი ბა­ზა­რი მწი­რია. რე­ა­ლუ­რად არ­ჩე­ვა­ნი ძა­ლი­ან ცო­ტაა, ამი­ტომ ვა­დე­ბი უნ­და გქონ­დეს გათ­ვ­ლი­ლი კარ­გად, თუნ­დაც რა­ღა­ცის შეკ­ვე­თა გინ­და და შო­უ­რუმ­ში არ არის, უნ­და შე­უკ­ვე­თო ევ­რო­პა­ში. ამას ხომ დრო სჭირ­დე­ბა? უნ­და გა­ვით­ვა­ლის­წი­ნოთ ტრან­ს­პორ­ტი­რე­ბის ვა­და - მი­ნი­მუმ ერ­თი თვე, თვე-ნა­ხე­ვა­რი. მე ვცდი­ლობ, თა­ვი­დან­ვე ავუხ­ს­ნა დამ­კ­ვეთს, გა­ით­ვა­ლის­წი­ნოს დრო­ის ფაქ­ტო­რი.



- ხუ­თი რჩე­ვა რომ მის­ცეთ დამ­წყებ დი­ზა­ი­ნე­რებს...

- 1) ვურ­ჩევ­დი, ეიფო­რი­ა­ში ნუ ჩა­ვარ­დე­ბი­ან და ნურც თვით­კ­მა­ყო­ფი­ლე­ბა და­ე­უფ­ლე­ბათ, რო­ცა რა­ი­მე ად­ვი­ლად გა­მო­უ­ვათ. თვით­კ­მა­ყო­ფი­ლე­ბა ნო­მერ პირ­ვე­ლი მტე­რია ნე­ბის­მი­ე­რი პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლის­თ­ვის.
2) ეცა­დონ, სულ გან­ვი­თარ­დ­ნენ, ბევ­რი იკითხონ, მო­ი­ძი­ონ ინ­ფორ­მა­ცია და არ შე­მო­ი­ფარ­გ­ლონ ერ­თი ტი­პის მა­სა­ლე­ბით.
3) გა­იმ­დიდ­რონ ტექ­ნი­კუ­რი ცოდ­ნა. არ შე­მო­ი­ფარ­გ­ლონ მხო­ლოდ კომ­პი­უ­ტე­რუ­ლი პროგ­რა­მე­ბით. ხე­ლი­თაც გა­ა­კე­თონ ჩა­ნა­ხა­ტე­ბი.
4) იმოგ­ზა­უ­რონ ბევ­რი და შთა­ბეჭ­დი­ლე­ბე­ბი მო­აგ­რო­ვონ. თუ არ აქვთ შე­საძ­ლებ­ლო­ბა, არ არის აუცი­ლე­ბე­ლი მა­ინ­ც­და­მა­ინც საზღ­ვარ­გა­რეთ წას­ვ­ლა. სა­ქარ­თ­ვე­ლო­შიც უამ­რა­ვი სა­ინ­ტე­რე­სო რამ არის სა­ნა­ხა­ვი. არ შე­მო­ი­ფარ­გ­ლონ მხო­ლოდ არ­ქი­ტექ­ტუ­რას­თან და­კავ­ში­რე­ბუ­ლი ცოდ­ნით. იმი­ტომ, რომ ბევ­რი რა­მი­დან შე­იძ­ლე­ბა ინ­ს­პი­რა­ცი­ის მი­ღე­ბა.
5) პრო­ექ­ტებს შე­ხე­დონ რო­გორც სუ­ლი­ერ, ცოცხალ არ­სე­ბებს და გა­ა­ი­გი­ვონ ადა­მი­ა­ნებ­თან. არ აღიქ­მე­ბო­დეს ის მარ­ტო ქა­ღალ­დ­ზე და­ხა­ზულ პრო­ექ­ტად. ისე­თი­ვე და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა ჰქონ­დეთ, რო­გორიც კარგ მსა­ხი­ობს აქვს თა­ვი­სი რო­ლის მი­მართ. მენ­დეთ, ეს ამარ­თ­ლებს.



- რას ურ­ჩევთ მათ, ვი­საც არ შე­უძ­ლია დი­ზა­ი­ნე­რის და­ქი­რა­ვე­ბა?

- აი, ვი­საც არ შე­უძ­ლია, მათ ვურ­ჩევ­დი, მაქ­სი­მა­ლუ­რად მე­ტი ინ­ფორ­მა­ცია მო­ი­ძი­ონ ინ­ტერ­ნეტ­ში. თუნ­დაც გა­ეც­ნონ თქვე­ნი ჟურ­ნა­ლის მა­სა­ლებს, სა­დაც ბევ­რი სა­ინ­ტე­რე­სო ინ­ფორ­მა­ციაა. ამ მხრივ, უფ­რო ჟურ­ნა­ლებს გა­ვუ­წევ­დი რე­კო­მენ­და­ცი­ას, რად­გან იქ უფ­რო თან­მიმ­დევ­რუ­ლად არის პრო­ცე­სი გად­მო­ცე­მუ­ლი. ინ­ტერ­ნეტ­ში უამ­რა­ვი ინ­ფორ­მა­ციაა და ხში­რად აბ­ნევს კი­დეც ეს ადა­მი­ანს. შე­უძ­ლი­ათ, რა­ღაც ნა­ნა­ხი, მო­წო­ნე­ბუ­ლი, მო­ფიქ­რე­ბუ­ლი დი­ზა­ი­ნი მა­თე­მა­ტი­კის რვე­ულ­ში ჩა­ხა­ტონ, პა­ტა­რა მო­ნა­ხა­ზი, გეგ­მა გა­ა­კე­თონ. შე­იძ­ლე­ბა 3D-ში ვერ წარ­მო­იდ­გი­ნონ, მაგ­რამ რა­საც შეძ­ლე­ბენ, შეძ­ლე­ბენ... სა­ნამ დი­ზა­ი­ნე­რი გავ­ხ­დე­ბო­დი, ვაკ­ვირ­დე­ბო­დი, რომ ჩე­მი მშობ­ლე­ბი სულ რა­ღაც გეგ­მებს ხა­ზავ­დ­ნენ. ასე­ვე ვურ­ჩევ, არას­დ­როს მი­ვიდ­ნენ დი­ზა­ი­ნერ­თან და არ უთხ­რან, და­მი­ხა­ზე და და­ნარ­ჩენს მე გა­ვა­კე­თებ... ასე­თი მიდ­გო­მა შე­უ­რაცხ­მ­ყო­ფე­ლი და არა­კო­რექ­ტუ­ლია. ასე­ვე და­აკ­ვირ­დ­ნენ სტი­ლის შერ­ჩე­ვას. შე­იძ­ლე­ბა რა­ღაც სტი­ლი კი არის ამ მო­მენ­ტ­ში აქ­ტუ­ა­ლუ­რი, მაგ­რამ შე­ე­ფე­რე­ბა თუ არა ის მა­თი ცხოვ­რე­ბის სტილ­სა და გე­მოვ­ნე­ბას, ეს სხვა სა­კითხია. თან სტი­ლი მუდ­მი­ვად იც­ვ­ლე­ბა, ამი­ტომ და­ი­ჭი­რონ თა­ვი­ან­თი შტრი­ხე­ბი კონ­კ­რე­ტულ სტილ­ში. თუ ამ­ჩ­ნე­ვენ, რომ ამი­სი პრობ­ლე­მა აქვთ, ვერ ერ­გე­ბი­ან სტილს, მა­შინ უკ­ვე იფიქ­რონ დი­ზა­ი­ნე­რის და­ქი­რა­ვე­ბა­ზე. ან თუ იცი­ან, რომ ბი­ნას იც­ვ­ლი­ან და დრო­ე­ბით აკე­თე­ბენ რე­მონტს, ამ შემ­თხ­ვე­ვა­ში ზედ­მე­ტი თან­ხის გა­დახ­დას არ ვურ­ჩევ. დი­ზა­ი­ნე­რე­ბის და­ქი­რა­ვე­ბი­სას თან­ხის და­ზოგ­ვის მო­მენ­ტიც იჩენს თავს, უნ­და ვი­ცო­დეთ ისიც, რომ თა­ნამ­შ­რომ­ლო­ბის ათას­ნა­ი­რი სა­შუ­ა­ლე­ბა არ­სე­ბობს, მა­გა­ლი­თად, თან­ხის ეტა­პობ­რი­ვად გა­დახ­დაც შე­იძ­ლე­ბა.

ლე­ლა ზუ­რე­ბი­ა­ნი