ძვე­ლი თბი­ლი­სუ­რი სა­დარ­ბა­ზო­ე­ბი - დაათვალიერე და გაიცანი შენი ქალაქი!

ძვე­ლი თბი­ლი­სუ­რი უბ­ნე­ბი მყუდ­რო ეზო­ე­ბით, მდიდ­რუ­ლი ევ­რო­პუ­ლი ფა­სა­დე­ბით, აივ­ნე­ბი­თა და თა­ღე­ბით არა­თუ უცხო­ელს, ხში­რად მკვიდრ თბი­ლი­სელ­საც აოცებს. XIX სა­უ­კუ­ნის კლა­სი­ცის­ტურ ან ბა­რო­კოს სტილის ფა­სა­დებს მიღ­მა თბი­ლი­სუ­რი ეზო­ე­ბი იმა­ლე­ბა. ხის მო­ხა­რა­ტე­ბუ­ლი აივ­ნე­ბი­სა და კი­ბე­ე­ბის მო­დერ­ნის სტი­ლი და შუა სა­უ­კუ­ნე­ე­ბის ქარ­თუ­ლი ხუ­როთ­მოძღ­ვ­რე­ბის ნა­ერ­თი ქა­ლა­ქის გა­ნუ­მე­ო­რე­ბელ კო­ლო­რიტს ქმნის. შე­იძ­ლე­ბა ით­ქ­ვას, ამ არაჩ­ვე­უ­ლებ­რივ ქა­ლაქ­ში სხვა­დას­ხ­ვა სა­უ­კუ­ნე თა­ნა­არ­სე­ბობს.

ქა­ლა­ქის ერთ-ერ­თი მშვე­ნე­ბა თბი­ლი­სუ­რი სა­დარ­ბა­ზო­ე­ბია - მდიდ­რუ­ლად მორ­თუ­ლი სადღე­სას­წა­უ­ლო ჰო­ლე­ბით, მარ­მა­რი­ლოს იმი­ტა­ცი­ის პა­ნე­ლე­ბით, სა­ლო­ნუ­რი ხა­სი­ა­თის მხატ­ვ­რო­ბი­თა და ვიტ­რა­ჟე­ბით. ხე­ლოვ­ნე­ბათ­მ­ცოდ­ნე ცი­სია კი­ლა­ძემ ძვე­ლი თბი­ლი­სუ­რი სა­დარ­ბა­ზო­ე­ბის დე­კო­რი გა­მო­იკ­ვ­ლია. ქალ­ბა­ტონ

ცი­სი­ას­თან სა­უბ­რი­სას ბევ­რი სა­ინ­ტე­რე­სო რამ გა­ვი­გეთ.

- ამ­ჟა­მად თბი­ლის­ში სულ რამ­დე­ნი­მე ათე­უ­ლი დე­კო­რი­რე­ბუ­ლი სა­დარ­ბა­ზო შე­მორ­ჩა. თუმ­ცა თა­ვის დრო­ზე ყვე­ლა სახლს მეტ-ნაკ­ლე­ბად მორ­თულ-გა­ფორ­მე­ბუ­ლი შე­სას­ვ­ლე­ლი ამ­შ­ვე­ნებ­და. XIX სა­უ­კუ­ნის ბო­ლო­სა და XX სა­უ­კუ­ნის და­საწყის­ში სახ­ლის რეს­პექ­ტა­ბე­ლუ­რო­ბის, მი­სი „ევ­რო­პუ­ლი“ სტი­ლის ერთ-ერ­თი მთა­ვა­რი ნი­შა­ნი სწო­რედ შე­სას­ვ­ლე­ლი-სა­დარ­ბა­ზო-ჰო­ლი ყო­ფი­ლა.

XIX სა­უ­კუ­ნის II ნა­ხევ­რი­დან არ­სე­ბი­თად იც­ვ­ლე­ბა ქა­ლა­ქის ხუ­როთ­მოძღ­ვ­რუ­ლი იერი - თბი­ლი­სი ფე­ო­და­ლუ­რი ქა­ლა­ქის სა­ხეს კარ­გავს და სულ უფ­რო ბურ­ჟუ­ა­ზი­ულ ქა­ლა­ქად იქ­ცე­ვა. შეძ­ლე­ბუ­ლი მო­ქა­ლა­ქე­ე­ბიც ევ­რო­პუ­ლი ყო­ფის სტან­დარ­ტე­ბის­კენ მი­ის­წ­რაფ­ვი­ან და აღარ კმა­ყო­ფილ­დე­ბი­ან წი­ნან­დე­ლი სახ­ლე­ბის მას­შ­ტა­ბი­თა და კომ­ფორ­ტის დო­ნით. სიმ­დიდ­რი­სა და ფუ­ფუ­ნე­ბის­კენ მიდ­რე­კი­ლე­ბა იზრდება, ბა­ღებს, შად­რევ­ნებს, რე­ლი­ე­ფე­ბი­თა და ქან­და­კე­ბე­ბით მორ­თულ ფა­სა­დებს მო­კაზ­მუ­ლი სა­დარ­ბა­ზო­ე­ბიც ერ­თ­ვის და იმ­დ­რო­ინ­დე­ლი ქა­ლა­ქის ერ­თი­ან ატ­მოს­ფე­როს ქმნის.



მორ­თულ­მა სა­დარ­ბა­ზო-ვეს­ტი­ბი­ულ­მა სა­ზე­ი­მო იერი შეს­ძი­ნა თბი­ლი­სურ სახლს, ერ­თ­გ­ვა­რი შუ­ა­მა­ვა­ლი გახ­და სა­ზო­გა­დო­ებ­რივ და კერ­ძო სივ­რ­ცე­ებს შო­რის. ზოგ­ჯერ ის გვამ­ც­ნობს კი­დე­ვაც სახ­ლის ის­ტო­რი­ას და თავ­გა­და­სა­ვალს, მოგ­ვითხ­რობს მის მშე­ნე­ბელ­სა და მე­სა­კუთ­რე­ზე, გან­საზღ­ვ­რავს პირ­ველ შთა­ბეჭ­დი­ლე­ბას და ქა­ლა­ქუ­რი ყო­ფის კულ­ტუ­რას, სახ­ლის აშე­ნე­ბის დრო­სა და ატ­მოს­ფე­როს.

რო­გო­რი იყო ძვე­ლი თბი­ლი­სუ­რი სა­დარ­ბა­ზო­ე­ბი

სა­დარ­ბა­ზო გახ­ლ­დათ შე­სას­ვ­ლე­ლი ერთ ან რამ­დე­ნი­მე ბი­ნა­ში. ერთ სახლს ორი სა­დარ­ბა­ზო შე­იძ­ლე­ბო­და ჰქო­ნო­და: ერ­თი - პირ­ველ სარ­თულს, ხო­ლო მე­ო­რე ზე­და სარ­თუ­ლებს უკავ­შირ­დე­ბო­და. შეძ­ლე­ბუ­ლი მო­ქა­ლა­ქის საცხოვ­რე­ბე­ლი ბი­ნა მთელ სახლს ან ერთ სარ­თულს იკა­ვებ­და (პირ­ველ სარ­თულს, რო­გორც წე­სი, აქი­რა­ვებ­დ­ნენ). ტი­პუ­რი ბი­ნა ექ­ვ­სი ან შვი­დი ძი­რი­თა­დი ოთა­ხის­გან შედ­გე­ბო­და, რა­საც დამ­ხ­მა­რე სა­თავ­სო­ე­ბიც ერ­თ­ვო­და. ოთა­ხე­ბის კედ­ლებ­სა თუ ჭერს, სა­დარ­ბა­ზოს მსგავ­სად, დე­კო­რით, მხატ­ვ­რო­ბით ან შპა­ლე­რით ამ­კობ­დ­ნენ. სა­დარ­ბა­ზოს დე­კო­რი უფ­რო თვალ­ში სა­ცე­მი იყო. მდიდ­რუ­ლად მორ­თულ სახ­ლის ფა­სად­თან ერ­თად, ის მე­პატ­რო­ნის სა­ვი­ზი­ტო ბა­რათს წარ­მო­ად­გენ­და და კომ­ფორ­ტუ­ლიც უნ­და ყო­ფი­ლი­ყო.

თბი­ლის­ში ამ­გ­ვა­რი ფუ­ფუ­ნე­ბით მოწყო­ბი­ლი სა­დარ­ბა­ზო­ე­ბი ძი­რი­თა­დად სო­ლო­ლაკ­ში, ჩუ­ღუ­რეთ­სა და ვე­რაზეა. მრა­ვა­ლი მათ­გა­ნი სა­ხეც­ვ­ლი­ლი და ნა­წი­ლობ­რივ გა­და­ღე­ბი­ლია. თუმ­ცა რამ­დე­ნი­მე სახ­ლის სა­დარ­ბა­ზო თით­ქ­მის უც­ვ­ლე­ლად ინა­ხავს პირ­ვან­დელ მორ­თუ­ლო­ბას.



თბი­ლი­სუ­რი სა­დარ­ბა­ზო­ე­ბის შე­სა­ხებ გი­ორ­გი ჩუ­ბი­ნაშ­ვი­ლის სა­ხე­ლო­ბის ქარ­თუ­ლი ხე­ლოვ­ნე­ბის ის­ტო­რი­ი­სა და ძეგ­ლ­თა დაცვის კვლე­ვის ეროვ­ნულ­მა ცენ­ტ­რ­მა გა­მოს­ცა წიგ­ნი „თბი­ლი­სუ­რი სა­დარ­ბა­ზო­ე­ბი“ (ავ­ტო­რე­ბი: ცი­სია კი­ლა­ძე, მა­რი­ნა მეძ­მა­რი­აშ­ვი­ლი, თა­მაზ გერ­სა­მი­ა), რო­მელ­შიც სა­ფუძ­ვ­ლი­ან გა­მოკ­ვ­ლე­ვას­თან ერ­თად მკითხ­ველს შე­უძ­ლია, ნა­ხოს ჩვე­ნი კულ­ტუ­რუ­ლი მემ­კ­ვიდ­რე­ო­ბის ამ­სახ­ვე­ლი უნი­კა­ლუ­რი ფო­ტო­მა­სა­ლა.

ვინ ხა­ტავ­და თბი­ლი­სურ სა­დარ­ბა­ზო­ებს

- თბი­ლი­სე­ლი ხე­ლოს­ნე­ბი ამ­ქ­რებ­ში იყ­ვ­ნენ გა­ერ­თი­ა­ნე­ბულ­ნი. ცალ­კე არ­სე­ბობ­და მხატ­ვარ-მღე­ბავ­თა ამ­ქა­რიც, რო­მე­ლიც ფერ­მ­წე­რებს, მღე­ბა­ვებ­სა და მა­თი მო­ნა­თე­სა­ვე პრო­ფე­სი­ის მქო­ნე ადა­მი­ა­ნებს აერ­თი­ა­ნებ­და. ხე­ლოს­ნე­ბის შრო­მა ამ­ქარ­ში დი­ფე­რენ­ცი­რე­ბუ­ლი ყო­ფი­ლა: ერ­თ­ნი ოთა­ხებ­სა და სა­დარ­ბა­ზო­ებს ამ­კობ­დ­ნენ, მე­ო­რე­ნი - სა­ეკ­ლე­სიო თუ სამ­ხედ­რო დრო­შებს, სხვე­ბი აბ­რებს ხა­ტავ­დ­ნენ და ფო­ტო­ა­ტე­ლი­ე­ე­ბის­თ­ვის ფო­ნებს ქმნიდ­ნენ. მა­ღა­ლი კვა­ლი­ფი­კა­ცი­ის მხატ­ვარს ფერ­მ­წე­რი­სა და მღე­ბა­ვის წო­დე­ბის ატეს­ტა­ტით აჯილ­დო­ებ­დ­ნენ. ფერ­მ­წერ­თა ამ­ქა­რი ვაჭ­რებს, მა­ღა­ზი­ე­ბის, რეს­ტორ­ნე­ბის, დუქ­ნე­ბი­სა და სას­ტუმ­რო­ე­ბის მფლო­ბე­ლებს ემ­სა­ხუ­რე­ბო­და.

ხე­ლოს­ნე­ბი მთა­ვა­რი მხატ­ვ­რის ხელ­მ­ძღ­ვა­ნე­ლო­ბით ერ­თად მუ­შა­ობ­დ­ნენ და რა­კი­ღა სა­დარ­ბა­ზოს მორ­თ­ვა-მო­ხატ­ვა ამ­ქ­რის სა­ერ­თო ნა­წარ­მად ით­ვ­ლე­ბო­და, ავ­ტო­რი მხო­ლოდ იშ­ვი­ა­თად თუ აწერ­და მას ხელს. მხატ­ვა­რი დამ­კ­ვე­თის გე­მოვ­ნე­ბა­სა და მოთხოვ­ნებ­ზე იყო და­მო­კი­დე­ბუ­ლი და სი­უ­ჟე­ტე­ბი­სა და ორ­ნა­მენ­ტის შექ­მ­ნი­სას მის შე­ხე­დუ­ლე­ბა­საც ით­ვა­ლის­წი­ნებ­და. თუმ­ცა ის სახ­ლის პატ­რონს უკ­ვე მზა ნი­მუ­შებ­სა და სა­დარ­ბა­ზოს მორ­თ­ვა-მო­ხატ­ვისთვის შე­მუ­შა­ვე­ბულ მხატ­ვ­რულ პროგ­რა­მა­საც სთა­ვა­ზობ­და.



თე­მე­ბი, კომ­პო­ზი­ცი­ე­ბი ამა თუ იმ ცნო­ბი­ლი მო­ხა­ტუ­ლო­ბით, ფერ­წე­რუ­ლი ტი­ლო­ე­ბი­თა თუ ქან­და­კე­ბე­ბით იყო შთა­გო­ნე­ბუ­ლი. ეს­კი­ზებ­სა თუ პრო­ექ­ტე­ბის შექ­მ­ნა­ში დე­კო­რა­ტო­რი-მხატ­ვ­რე­ბი სპე­ცი­ა­ლურ გა­მო­ცე­მებს, ალ­ბო­მებს, გრა­ვი­უ­რებს, ლი­თოგ­რა­ფი­ებ­სა და ილუს­ტ­რი­რე­ბულ ჟურ­ნა­ლებ­საც იყე­ნებ­დ­ნენ, რო­მელ­თა დი­დი არ­ჩე­ვა­ნი იყო ევ­რო­პა­ში და რომ­ლე­ბიც, რო­გორც ჩანს, ევ­რო­პი­დან ჩვენ­შიც მრავ­ლად შე­მო­დი­ო­და. ამ გა­მო­ცე­მებ­ში უხ­ვად იყო წარ­მოდ­გე­ნი­ლი ორ­ნა­მენ­ტუ­ლი მო­ტი­ვე­ბის ნი­მუ­შე­ბი, სა­ინ­ტე­რე­სო ვი­ზუ­ა­ლუ­რი თუ წე­რი­ლო­ბი­თი ინ­ფორ­მა­ცია, რე­კო­მენ­და­ცი­ე­ბი და სხვა.

ზე­თით ან ტემ­პე­რით ძი­რი­თა­დად ტი­ლო­ზე, უფ­რო იშ­ვი­ა­თად კი ბათ­ქაშ­ზე ხა­ტავ­დ­ნენ. შე­და­რე­ბით მარ­ტი­ვი და გავ­რ­ცე­ლე­ბუ­ლი ორ­ნა­მენ­ტე­ბის­თ­ვის ტრა­ფა­რეტს იყე­ნებ­დ­ნენ. ნა­ხა­ტის უკეთ შე­სა­ნა­ხად ზე­და­პირს ლა­ქით ფა­რავ­დ­ნენ. დე­კო­რის სის­ტე­მის შექ­მ­ნა­ში ხში­რად არ­ქი­ტექ­ტო­რე­ბიც მო­ნა­წი­ლე­ობ­დ­ნენ. დი­დი წვლი­ლი შე­ი­ტა­ნეს თბი­ლის­ში სა­დარ­ბა­ზო­თა მორ­თ­ვა-მო­ხატ­ვის საქ­მე­ში უცხო­ელ­მა ოს­ტა­ტებ­მა, რომ­ლებ­მაც, შე­იძ­ლე­ბა ით­ქ­ვას, ინ­ტე­რი­ე­რის გა­ფორ­მე­ბის სა­ერ­თა­შო­რი­სო სტან­დარ­ტე­ბი და­ამ­კ­ვიდ­რეს თბი­ლის­ში. ევროპის დიდ ქა­ლა­ქებ­ში: პე­ტერ­ბურ­გ­ში, პა­რიზ­ში, ამ­ს­ტერ­დამ­ში, ბუ­და­პეშ­ტ­ში, ლონ­დონ­ში, მი­ლან­ში, პრა­ღა­ში, ბერ­ლინ­სა თუ ვე­ნა­ში - სახ­ლე­ბის სა­დარ­ბა­ზო­ე­ბი ერ­თ­მა­ნე­თის მსგავ­სი მიდ­გო­მი­თაა გა­ფორ­მე­ბუ­ლი.

თბი­ლი­სუ­რი სა­დარ­ბა­ზო­ე­ბის­თ­ვი­საც ტი­პუ­რია რო­კო­კო, გაშ­ლი­ლი ცის ხე­დე­ბი, ჩი­ტე­ბი, გირ­ლან­დე­ბი თუ იდე­ა­ლი­ზე­ბუ­ლი ქა­ლე­ბის ფი­გუ­რე­ბი. გავ­რ­ცე­ლე­ბუ­ლია აღ­მო­სავ­ლუ­რი და ან­ტი­კუ­რი მო­ტი­ვე­ბიც.



სა­გან­გე­ბოდ აღ­სა­ნიშ­ნა­ვია თბი­ლის­ში შე­მორ­ჩე­ნი­ლი ე.წ. სპარ­სულ სტილ­ში შეს­რუ­ლე­ბუ­ლი სა­დარ­ბა­ზო­ე­ბი, გა­ფორ­მე­ბუ­ლი ხა­ლი­ჩი­სებ­რი ხა­სი­ა­თის ნა­ირ­გ­ვა­რი, პო­ლიქ­რო­მი­უ­ლი ორ­ნა­მენ­ტუ­ლი მო­ტი­ვე­ბი­თა და სტა­ლაქ­ტი­ტე­ბით. ამ­გ­ვა­რია, მა­გა­ლი­თად, დე­კო­რით უხ­ვად შემ­კუ­ლი ივ. მა­ჩაბ­ლის #17-ის პომ­პე­ზუ­რი სა­დარ­ბა­ზო, რო­მე­ლიც დღე­საც აღ­მო­სავ­ლურ, ზღაპ­რულ სა­სახ­ლეს მოგ­ვა­გო­ნებს, ისე­ვე, რო­გორც არ­შა­კუ­ნის ყო­ფი­ლი სახ­ლის (ახ­ლან­დე­ლი თბი­ლი­სის სამ­ხატ­ვ­რო აკა­დე­მი­ა) ინ­ტე­რი­ე­რი.

სა­დარ­ბა­ზო­ე­ბის მო­ხა­ტუ­ლო­ბებ­ში ხში­რია ალე­გო­რი­უ­ლი მო­ტი­ვე­ბიც (მა­გა­ლი­თად, წე­ლი­წა­დის დრო­ე­ბის პერ­სო­ნი­ფი­კა­ცი­ე­ბი, ბავ­შ­ვე­ბის გა­მო­სა­ხუ­ლე­ბე­ბი, რომ­ლე­ბიც უმან­კო­ე­ბას გა­ნა­სა­ხი­ე­რე­ბენ, სხვა­დას­ხ­ვა ქვეყ­ნი­სა და კონ­ტი­ნე­ტის ალე­გო­რი­უ­ლი გა­მო­სა­ხუ­ლე­ბე­ბი, რომ­ლე­ბიც თით­ქოს კულ­ტუ­რუ­ლი იდენ­ტო­ბის გან­სა­კუთ­რე­ბულ ატ­მოს­ფე­როს, ერ­თ­გ­ვა­რი მიკ­რო­კოს­მო­სის შექ­მ­ნას უწყობს ხელს).

- თბი­ლი­სურ­მა სა­დარ­ბა­ზო­ებ­მა თუ შე­მოგ­ვი­ნა­ხა უცხო­ე­ლი დე­კო­რა­ტო­რი-მხატ­ვ­რე­ბის ხელ­მო­წე­რე­ბი?

- ამ­გ­ვა­რი ხელ­მო­წე­რა გვხვდე­ბა, მა­გა­ლი­თად, და­ვით აღ­მა­შე­ნებ­ლის N93-ში - ბ. ტე­ლინ­გა­ტე­რი და დე მარ­ცო, მ. წი­ნამ­ძღ­ვ­რიშ­ვი­ლის N39-ში - პოზ­ნა­ნი, კ. მარ­ჯა­ნიშ­ვი­ლის N18-ში - რ. კერ­გე­რი.

ბე­ნო ტე­ლინ­გა­ტე­რი თბი­ლი­სუ­რი სახ­ლე­ბი­სა და ბა­ქოს თე­ატ­რე­ბის დე­კო­რა­ტო­რად მუ­შა­ობ­და. სა­ვა­რა­უ­დოდ, მას­ვე მო­უ­ხა­ტავს სე­ი­ლა­ნო­ვე­ბის სახ­ლი გ. ტა­ბი­ძის N18-ში. ორი­ვე სა­დარ­ბა­ზო (და­ვით აღ­მა­შე­ნებ­ლის N93 და ტა­ბი­ძის N18) მსგავ­სია მხატ­ვ­რუ­ლი პროგ­რა­მით, სი­უ­ჟე­ტუ­რი თუ დე­კო­რა­ტი­უ­ლი მო­ტი­ვე­ბით. გად­მო­ცე­მის თა­ნახ­მად, ბე­ნო ტე­ლინ­გა­ტერს ეკუთ­ვ­ნის „ჩი­ნუ­რი დარ­ბა­ზი­სა“ და „გერ­მა­ნუ­ლი ოთა­ხი­ს“ შო­თა რუს­თა­ვე­ლის სა­ხე­ლო­ბის თე­ატ­რ­ის მო­ხა­ტუ­ლო­ბა.


ცნო­ბი­ლია, რომ ნი­კო ფი­როს­მა­ნი, დაზ­გუ­რი სუ­რა­თე­ბის გარ­და, კედ­ლებ­ზეც ხა­ტავ­და. ყვე­ლა ეს მო­ხა­ტუ­ლო­ბა და­ი­ღუ­პა: ზო­გი შე­ა­თეთ­რეს ქა­ლა­ქის სა­ნი­ტა­რიუ­ლი ინ­ს­ტან­ცი­ე­ბის მოთხოვ­ნით - დუქ­ნის კედ­ლე­ბი სუფ­თა უნ­და ყო­ფი­ლი­ყო; ზო­გი თვით შე­ნო­ბებ­თან ერ­თად გაქ­რა; ზო­გს სა­ღე­ბა­ვი ჩა­მოც­ვივ­და. არ­სე­ბობს ცნო­ბა, რომ ფი­როს­მანს კე­დელ­ზე “ვეფხის­ტყა­ოს­ნის” ილუს­ტ­რა­ცი­ე­ბი შე­უს­რუ­ლე­ბია. შე­საძ­ლოა, მას სა­დარ­ბა­ზოს მო­ხატ­ვის შეკ­ვე­თაც მი­ე­ღო და ეს­კი­ზე­ბი მა­ინც შე­ეს­რუ­ლე­ბი­ნა, თუმ­ცა და­ნამ­დ­ვი­ლე­ბით ვე­რა­ფერს ვიტყ­ვით. მას მცი­რე ხნით გი­გო ზა­ზი­აშ­ვილ­თან ერ­თად სა­ხე­ლოს­ნოც კი გა­უხ­ს­ნია, მაგ­რამ, რო­გორც ჩანს, თავ­მოყ­ვა­რე და მე­დუქ­ნე­ე­ბის მი­ერ „გრა­ფად“ წო­დე­ბუ­ლი ნი­კო ფი­როს­მა­ნი დამ­კ­ვე­თის ზედ­მი­წევ­ნით ბურ­ჟუ­ა­ზი­ულ გე­მოვ­ნე­ბას ვერ შეჰ­გუ­ე­ბია.

თბი­ლი­სუ­რი სა­დარ­ბა­ზო­ე­ბი ძვე­ლი ქა­ლა­ქის კო­ლო­რი­ტის ერთ-ერთ გა­ნუ­ყო­ფელ ნა­წილს წარ­მო­ად­გენს. დღე­ვან­დელ მნახ­ველს ისი­ნი წარ­სუ­ლი ბურ­ჟუ­ა­ზი­უ­ლი, ქა­ლა­ქუ­რი ყო­ფის უეცარ ხიბ­ლად, გარ­და­სუ­ლი ეპო­ქის რო­მან­ტი­კულ მო­გო­ნე­ბად წარ­მო­უდ­გე­ბა და ერ­თ­გ­ვა­რ ნოს­ტალ­გი­ა­ს უღ­ვი­ძებს. მით უფ­რო, რომ სუ­რა­თი საკ­მა­ოდ სევ­დი­ა­ნია - თით­ქ­მის ყვე­ლა სა­დარ­ბა­ზო­ში კედ­ლე­ბი - დაბ­ზა­რუ­ლია, დე­კო­რი კი ძლი­ერ და­ზი­ა­ნე­ბუ­ლია. გამ­ქ­რა­ლია ქან­და­კე­ბე­ბი თუ ფი­ლე­ბი, მომ­ტ­ვ­რე­უ­ლია კარ­ნი­ზე­ბი და სვე­ტის­თა­ვე­ბი, მხატ­ვ­რო­ბა ნა­ხევ­რად გა­და­ღე­ბი­ლი და გაჭ­ვარ­ტ­ლუ­ლია, კი­ბის მო­ა­ჯი­რე­ბი - მორ­ყე­უ­ლი, შუქ­ფარ­ე­ბი - ჩამ­ს­ხ­ვ­რე­უ­ლი... ძვე­ლი თბი­ლი­სი ჯერ კი­დევ ცოცხ­ლობს, თუმ­ცა გაფ­რ­თხი­ლე­ბა­სა და შვე­ლას ელის.



თეა ცა­გუ­რიშ­ვი­ლი

კომენტარის დამატება

მსგავსი სიახლეები