არა მხოლოდ თვითნასწავლი ენთუზიასტები იღებენ ყველაზე მოულოდნელი შენობების და კონტეინერების მყუდრო სახლებად გადაქცევის ინიციატივას, სადაც შეგიძლიათ მთელ ოჯახთან ერთად იცხოვროთ და დაისვენოთ. ამას ადასტურებს საინტერესო პროექტი, რომელიც წარმოადგინა ჰარვარდის დიზაინის სამაგისტრო სკოლის ერთ-ერთმა კურსდამთავრებულმა, რომელიც აგრძელებს "სახლის" კონცეფციის კვლევას. არქიტექტორ ბრაიან კაიზერის სამაგისტრო ნაშრომის "მეტაურბანის" ფარგლებში ძველი სილოსის კოშკი გარდაიქმნა, რომელიც წარმატებით გადაკეთდა იდეალურ სახლად შაბათ-კვირის დასვენებისთვის.
ძნელი დასაჯერებელია, მაგრამ ძველი მარცვლეულის შესანახი ობიექტიც კი შეიძლება გახდეს დისერტაციის თემა, როდესაც საქმე ეხება არქიტექტორებსა და დიზაინერებს, რომლებსაც შეუძლიათ არა მხოლოდ სახლის,
არამედ ნამდვილი "შედევრის" შექმნა ლითონის მოცულობისგან, რომელიც მრავალი ათწლეულის განმავლობაში ერთგულად ემსახურებოდა ფერმერებს. ტრანსფორმაცია წამოიწყო ერთ-ერთი არქიტექტურული სტუდიის დამფუძნებელმა ბრაიან კაიზერმა, სწორედ ამ კონსტრუქციამ შთააგონა ბრაიან კაიზერი.
1955 წლის ცილინდრული ნაგებობა, რომელიც ერთგულად ემსახურებოდა ფერმერს მარცვლეულის შესანახად დამონტაჟდა შეერთებული შტატების ერთ-ერთ პატარა ქალაქში, ფენიქსში (არიზონა), უფრო ზუსტად კი მის ისტორიულ რაიონში, რომელიც სრულ რეკონსტრუქციას საჭიროებს. ის გახდა ექსპერიმენტული პლატფორმა არქიტექტორისთვის, რომელმაც დაიწყო ტრანსფორმაცია.
იმის გათვალისწინებით, რომ მარცვლეულის შესანახი ობიექტი ძველ ტერიტორიაზე იყო დამონტაჟებული, რომელიც წარსულში სასოფლო-სამეურნეო მიწებს წარმოადგენდა, შემდეგ კი - ქალაქის სამრეწველო ცენტრს, პროექტის ავტორმა ყველაფერი გააკეთა, რათა მიმდებარე ტერიტორია კომფორტულ საცხოვრებლად ადაპტირებულიყო ძალიან მოკრძალებული ზომის უჩვეულო სახლში (საცხოვრებელი ფართი 30 კვ.მ იყო, მოცულობის 2 დონედ დაყოფის გათვალისწინებით).
ამაში მიტოვებულ ადგილას არსებული ჭაობები ხელს უწყობდა, რომელიც საფუძვლიანად უნდა გაუმჯობესებულიყო, რათა სუფთა ჰაერზე დასასვენებელი ადგილები და ფანჯრებიდან სასიამოვნო ხედები მოეწყო.
წარსული სილოს კოშკისადმი პატივისცემის გამოხატვის მიზნით, გადაწყდა მისი იერსახის შენარჩუნება. გოფრირებული ლითონის კორპუსი ხელუხლებელი დარჩა, რაც ასოცირდება სასოფლო-სამეურნეო მიწასთან და ფერად გარეუბნულ ლანდშაფტთან. სილოს სახლის ფასადი თეთრად შეიღება, რაც პრაქტიკული თვალსაზრისითაც სასარგებლო იყო მცხუნვარე უდაბნოს კლიმატში. ასეთ რთულ პირობებში კომფორტული მიკროკლიმატის შესაქმნელად, განსაკუთრებული ყურადღება დაეთმო თბოიზოლაციას, გამოიყენეს შესხურებული პოლიურეთანის ქაფის ტექნოლოგია (25 სმ იზოლაცია) და დანერგეს ინოვაციური გაგრილების სისტემები.
თუმცა, საცხოვრებელი სივრცის ორგანიზებაც საჭირო იყო, რადგან კოშკის მცირე დიამეტრი (5.5 მ), თავდაპირველი სტრუქტურის შენარჩუნებისას, ფრთხილ გამოთვლებს მოითხოვდა.
გამოსავალი ნაპოვნი იქნა მარცვლეულის შესანახი ობიექტის მნიშვნელოვანი სიმაღლის (7.8 მ) წყალობით, რამაც შესაძლებელი გახადა ცილინდრული მოცულობის ორ დონედ დაყოფა, ნაწილობრივ შენარჩუნებული თავდაპირველი სიმაღლით.
სწორედ შესასვლელში ორმაგმა სიმაღლემ და დიდი ზომის მინის არსებობამ შესაძლებელი გახადა მსუბუქი და ფართო სახლის შექმნა მოკრძალებულ ფართობზეც კი. ცილინდრული ფორმის გათვალისწინებით, ფანჯრები და მინის კარები, ისევე, როგორც ავეჯის უმეტესი ნაწილი, შეკვეთით დამზადდა, რამაც მნიშვნელოვნად გაზარდა პროექტის ღირებულება.
ბრაიან კაიზერმა სივრცის ეფექტურად გამოყენებაში გამომგონებლობის სასწაულები გამოავლინა, რამაც შესაძლებელი გახადა პატარა ცილინდრული სივრცის ქალაქში დასვენების იდეალურ ადგილად გადაქცევა.
ძნელი დასაჯერებელია, მაგრამ ძველი მარცვლეულის შესანახი ობიექტიც კი შეიძლება გახდეს დისერტაციის თემა, როდესაც საქმე ეხება არქიტექტორებსა და დიზაინერებს, რომლებსაც შეუძლიათ არა მხოლოდ სახლის,
1955 წლის ცილინდრული ნაგებობა, რომელიც ერთგულად ემსახურებოდა ფერმერს მარცვლეულის შესანახად დამონტაჟდა შეერთებული შტატების ერთ-ერთ პატარა ქალაქში, ფენიქსში (არიზონა), უფრო ზუსტად კი მის ისტორიულ რაიონში, რომელიც სრულ რეკონსტრუქციას საჭიროებს. ის გახდა ექსპერიმენტული პლატფორმა არქიტექტორისთვის, რომელმაც დაიწყო ტრანსფორმაცია.
იმის გათვალისწინებით, რომ მარცვლეულის შესანახი ობიექტი ძველ ტერიტორიაზე იყო დამონტაჟებული, რომელიც წარსულში სასოფლო-სამეურნეო მიწებს წარმოადგენდა, შემდეგ კი - ქალაქის სამრეწველო ცენტრს, პროექტის ავტორმა ყველაფერი გააკეთა, რათა მიმდებარე ტერიტორია კომფორტულ საცხოვრებლად ადაპტირებულიყო ძალიან მოკრძალებული ზომის უჩვეულო სახლში (საცხოვრებელი ფართი 30 კვ.მ იყო, მოცულობის 2 დონედ დაყოფის გათვალისწინებით).
ამაში მიტოვებულ ადგილას არსებული ჭაობები ხელს უწყობდა, რომელიც საფუძვლიანად უნდა გაუმჯობესებულიყო, რათა სუფთა ჰაერზე დასასვენებელი ადგილები და ფანჯრებიდან სასიამოვნო ხედები მოეწყო.
წარსული სილოს კოშკისადმი პატივისცემის გამოხატვის მიზნით, გადაწყდა მისი იერსახის შენარჩუნება. გოფრირებული ლითონის კორპუსი ხელუხლებელი დარჩა, რაც ასოცირდება სასოფლო-სამეურნეო მიწასთან და ფერად გარეუბნულ ლანდშაფტთან. სილოს სახლის ფასადი თეთრად შეიღება, რაც პრაქტიკული თვალსაზრისითაც სასარგებლო იყო მცხუნვარე უდაბნოს კლიმატში. ასეთ რთულ პირობებში კომფორტული მიკროკლიმატის შესაქმნელად, განსაკუთრებული ყურადღება დაეთმო თბოიზოლაციას, გამოიყენეს შესხურებული პოლიურეთანის ქაფის ტექნოლოგია (25 სმ იზოლაცია) და დანერგეს ინოვაციური გაგრილების სისტემები.
თუმცა, საცხოვრებელი სივრცის ორგანიზებაც საჭირო იყო, რადგან კოშკის მცირე დიამეტრი (5.5 მ), თავდაპირველი სტრუქტურის შენარჩუნებისას, ფრთხილ გამოთვლებს მოითხოვდა.
გამოსავალი ნაპოვნი იქნა მარცვლეულის შესანახი ობიექტის მნიშვნელოვანი სიმაღლის (7.8 მ) წყალობით, რამაც შესაძლებელი გახადა ცილინდრული მოცულობის ორ დონედ დაყოფა, ნაწილობრივ შენარჩუნებული თავდაპირველი სიმაღლით.
სწორედ შესასვლელში ორმაგმა სიმაღლემ და დიდი ზომის მინის არსებობამ შესაძლებელი გახადა მსუბუქი და ფართო სახლის შექმნა მოკრძალებულ ფართობზეც კი. ცილინდრული ფორმის გათვალისწინებით, ფანჯრები და მინის კარები, ისევე, როგორც ავეჯის უმეტესი ნაწილი, შეკვეთით დამზადდა, რამაც მნიშვნელოვნად გაზარდა პროექტის ღირებულება.
ბრაიან კაიზერმა სივრცის ეფექტურად გამოყენებაში გამომგონებლობის სასწაულები გამოავლინა, რამაც შესაძლებელი გახადა პატარა ცილინდრული სივრცის ქალაქში დასვენების იდეალურ ადგილად გადაქცევა.
_yda-1.jpg)
